شغل از دو جهت برای انسان منشاء خیر است: اول، مشغولیت و حس مهم بودن است که یکی از مهم ترین نیازهای انسان می باشد و دوم هم کسب درآمد. البته در کشورهای درمانده ای مثل ایران، اغلب مردم نه از سر علاقه بلکه به جهت کسب درآمد مشغول به کار هستند اما خوشا به حال کسی که هر دوی اینها را در سطح بالایی دارا باشد (که همانطور که ذکر شد خصوصا در ایران معدود هستند).
من هم به عنوان یکی از جوانان این مملکت، از داشتن شغل و درآمد محروم هستم! با اینکه تحصیلات عالیه و در بهترین دانشگاه مملکت داشته ام. زندگی و پول توجیبی ام خلاصه شده در یارانه دولت کریمه! البته حقمان است چون ژن خوب نداشته و نداریم. پدرم کارگر و کارمندی بود که با اینکه موقعیتش را هم داشت هرگز یک ریال پول ناپاک کسب نکرد و این روش را به ما هم یاد داد بنابراین ژن ما خوب نیست، در نتیجه حال ما هم خوب نیست.
این هم یک گام دیگر بسوی مرگ! یا حق
درباره این سایت